Als ik op bezoek kom in het verpleegtehuis ligt mijn moeder nog in bed. ‘Goedemorgen’, roep ik vrolijk, ‘slaap je uit?’ ‘Ja, roept ze terug, ‘maar nu moet ik zeker opstaan?’
De verpleging komt haar helpen, een jonge man deze keer. Medicatie innemen, naar het toilet helpen, bed verschonen en een nieuw jurkje aan. Vol liefde en met oneindig geduld gaat deze jonge verzorger met haar om. Hij vertelt haar wat ze mag doen, en hij heeft alle tijd. En mama maar mopperen. ‘Ik vind dit niet leuk hoor, dit gedoe.’ En even later ‘schiet je op!’
Lief vraagt de verzorger later of ze haar ontbijt in de stoel wil, of op bed geserveerd. Het lijkt wel room service. Ze krijgt haar ontbijtje, met een kopje koffie. Ze wil er suiker en melk in! Ik lach, want zo drinkt ze nooit haar koffie!
Ik zie dat haar nagels zijn gelakt in een mooie roze kleur. En ze heeft wat lippenstift op haar lippen. Hoe druk iedereen van het verzorgende personeel ook is, er is altijd een kwartiertje over om van mijn oude, demente moeder een fraaie, lieve dame te maken. Wat is dit lief en fijn om te zien.
Wat een roeping om hier in de verzorging te werken. Het engelengeduld dat iedereen hier heeft is zo bijzonder om te zien. Met veel respect wordt er voor mijn moeder gezorgd, iedereen is lief voor haar, hoe lelijk ze soms ook doet of hoe hard ze soms ook vloekt.
Het helpt mij. Het helpt om te zien hoe fijn en goed ze hier wordt verzorgd. Zorg die we haar thuis niet zo konden geven. Blij ben ik nog niet hoor. Weggaan na samen gekletst te hebben en koffie te hebben gedronken is nog zwaar. Maar dat voel ik, mama niet geloof ik. Want wanneer ik haar rolstoel door de gang duw zegt ze zachtjes ‘wat zit ik hier leuk toch’.
Dank je wel, aan jullie allemaal, lieve verzorgers! Jullie zijn engelen!
Andere blogs over mantelzorg en dementie om te lezen:
https://patriciabuskens.nl/ouderen-en-dementie/als-zorgen-teveel-wordt/
https://patriciabuskens.nl/ouderen-en-dementie/samen-koffie-drinken-2/
Last modified: december 9, 2021
Heel belangrijk voor zorgverleners om ook deze positieve ervaringen te lezen. Want wat krijgen ze veel over zich heen; naast alle drukte ook de stress die we allemaal voelen in de samenleving. Dat blijft een zorgverlener niet bespaard, terwijl zij zich zo inspannen om met beperkte kracht het beste te bieden. Dat maakt die warme zorgmomenten nog veel unieker. Een mooi bericht van hoop en waardering. Dank je wel daarvoor en heel veel sterkte voor jou en je naasten om te aanvaarden waar en hoe jullie moeder nu is.
Wat een mooi verhaal! Inderdaad heeft de verpleging en verzorging meer van dit soort verhalen nodig, ze krijgen al zoveel narigheid over zich heen, terwijl iedereen zijn uiterste best doet!