by

Al 11 weken woon je niet meer thuis bij papa. Na opname in het verpleegtehuis is je wereld weer een stukje kleiner geworden. En met elke verandering wordt jouw wereld een stuk verwarrender. Een beetje meer onrustiger.

Wennen

Jij moest wennen. Aan een nieuwe kamer in een nieuw huis. Wennen aan al die vreemde dames die voor je zorgen. Aan de geluiden op de gang. En het moeilijkste is dat papa ‘s avonds bij je weg gaat. Want je vergeet dat hij er morgen weer is. Nu leggen we een briefje op je tafel, waarop staat dat papa straks weer bij je komt.

We lachen nog steeds

En ik moest ook wennen. Niet meer samen op stap om een jurkje te kopen en ergens een kopje koffie te drinken. Je niet meer zien zitten dutten in de vertrouwde blauwe leunstoel thuis voor het raam. En niet meer pasta en pizza bij je blijven eten. Maar het allerbelangrijkste hebben we nog. We lachen nog steeds samen! Gister hebben we stiekem afgeluisterd wat de verzorgenden allemaal bespreken met elkaar op de gang. ‘Ik ga koffie zetten,’ riep iemand. En jij grapte terug ‘nou, dat lusten wij ook wel, kom maar hier met die koffie!’ We maken grapjes en ik mag je plagen.

Kletsen eindeloos

We kletsen eindeloos met elkaar. Ik vertel over mijn kinderen, die inmiddels op kamers wonen. En jij zegt dat onze Pim met zijn 8 jaar een lieve jongen is.
Jij maakt me complimentjes over mijn rokje, en ik zeg dat ik de goede kledingsmaak van mijn moeder heb. Want dat is zeker zo! En jij vertelt dat je zelf ook veel mooie jurkjes hebt. Die ga je altijd samen met je moeder kopen. Ik ben jaloers, roep ik, wat gezellig, samen met je moeder shoppen. Prachtig hoe we elkaar precies begrijpen!

Tot morgen mam!

En nee, niet alle dagen zijn fijn. Soms ben je boos of verdrietig. En ik ook. Maar die dagen slaan we gewoon over.Tot morgen mam! Dan drinken we samen ranja, en eten we een gebakje. En dan lachen we en kletsen we de hele middag vol!

Lees ook https://patriciabuskens.nl/ouderen-en-dementie/veelheid-aan-emoties/

11 Replies to “Lieve mama,”

  1. Stina jaspers schreef:

    Mooi geschreven Patricia, fijn dat je zo nog kunt genieten van je moeder.
    Hopelijk hebben jullie nog vele mooie momenten samen.

  2. Marike Schaap schreef:

    Zo gaat dat tegenwoordig ook bij mij en mamma. Vandaag heb ik een sjaal voor haar meegenomen en hebben we gelachen. Wij kijken veel naar foto’s van de kleinkinderen en van vroeger. Dan halen we mooie herinneringen op. Gisteren had ze een rotdag en vandaag was ze er nog verdrietig over. Gelukkig heeft mamma een aardige kamergenote uit millingen a/d Rijn, die Ria kent. Dus dat geeft wat gespreksstof. Genieten samen van de kleine mooie momenten.

  3. Maria schreef:

    Oh wat mooi zeg ♡. Wat een prachtig contact en interactie hebben jullie met elkaar! En wat begrijp je haar goed, zo bijzonder!

  4. Miriam Duif schreef:

    Mijn moeder woont sinds februari in een verpleeghuis. Herkenbaar verhaal ook. Mijn moeder kan wel mee naar buiten. We gaan vaak samen wandelen of naar het dorp. Het is verdrietig maar ook bijzonder om zo dicht bij haar te zijn.

  5. Vivian schreef:

    Zo herkenbaar Patricia. Ons mam vertelde altijd dat haar vader en moeder bij haar op de koffie waren geweest.
    En ook dat ze naar hun was gefietst…..
    Maar wat ze het meeste vertelde:
    Ons mam( oma dus) was zo’n lief vrouwke.. .ik mis haar nog steeds.
    Ik hoop dat ze nu bijhaar lieve moeder is❤

    • Er staat een foto van onze opa en oma op haar tafeltje, dus mijn moeder praat altijd in de tegenwoordige tijd over ze, zo mooi. En ook over haar zussen vertelt ze veel, zo leeft iedereen verder in mooie herinneringen. ❤️

  6. Femke schreef:

    Fijn dat je nog met je moedertje kan praten.
    Helaas lukt dat bij mijn moedertje niet meer.
    Maar wel t kunnen lachen dat is fijn dat deden we vroeger veel maar gelukkig zit dat er nog steeds in die lol en kan daar zo van genieten ❤️

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Close Search Window