Met twee jongens op kamers, en de laatste bijna, krijg ik toch zeker een hoop vrije tijd! Om niet te vervallen in het empty nest syndroom ga ik op zoek naar een nieuwe hobby; studeren.
Ik heb het altijd leuk gevonden om naast mijn werk in de avonduren te studeren. Toen was dat vooral bedoeld als bijscholing. Grafische technieken, drukwerk inkoop, direct marketing; allemaal cursussen die ik op mijn cv mag zetten. Nu lonkt er een hoop extra vrije tijd met de jongens uit huis of op zijn minst zelfstandig. Voor mij de kans om een nieuwe uitdaging te zoeken.
Na veel twijfelen ben ik gestart met de opleiding Sportpsychologie. Het past bij mijn achtergrond in de sociale wetenschappen, en natuurlijk bij de liefde voor het hardlopen.
Vol goede moed ga ik aan de slag! Want natuurlijk bereid ik keurig alle lessen voor zo heb ik mijzelf voorgenomen. De studie is weliswaar een college-studie, in een klas inderdaad, maar het grootste deel van de studie wordt aangeboden in een e-learning omgeving.
In deze e-learning omgeving ga ik mijn huiswerkopdrachten maken en zal ik ook mijn lesrooster vinden, zo beschrijft de eerste mail die ik krijg. Dat moet voor een moderne vrouw toch geen probleem vormen.
Ik log in met mijn studentennummer en kom terecht in de ‘dashboard omgeving’. Gewend aan de intuïtieve omgeving van mijn Iphone klik ik op een paar ‘buttons’ en pijltjes, vol vertrouwen dat dan ergens mijn lesrooster tevoorschijn zal komen. Interessante artikelen die toegevoegd zijn aan het studiemateriaal moet ik downloaden. Opdrachten moet ik uploaden. Communiceren met mijn ’teacher’ gaat via een chat. Haar antwoord moet ik toch kunnen vinden door op het rode bolletje bij berichten te klikken? Er is een kopje ‘examen’ maar dat is uiteindelijk toch niet de plek waar mijn examenopdrachten te vinden zijn. Ergens rechtsboven in mijn scherm staat een bel met als superscript het cijfer 5, waarschijnlijk heb ik ergens vijf belangrijke mededelingen gemist. Sommige blokken in het menu kan ik aanklikken maar bij andere blokken werkt dat toch anders. Gewend als ik ben aan een touch screen op mijn laptop veeg ik voortdurend over het scherm maar dan blijken het toch ‘hier klikken’ menublokjes te zijn. Elke keer ben ik de weg kwijt, want een menu is iets heel anders dan een module zo blijkt.
Dapper begin ik elke keer weer aan mijn huiswerk, op mijn laptop. En elke keer kijk ik verlangend naar de stapel papieren boeken. Waarin je de belangrijkste zaken gewoon kan onderstrepen, waar je een vouwtje in de pagina kan maken of een papiertje tussen kan steken. Want gelukkig, die stapel ligt er ook mijn bureau.
Stiekem maak ik opdrachten eerst met pen en papier, om ze daarna in de computer over te typen. En ja, naar college neem ik al mijn papieren boeken mee. En ik durf het thuis niet te vertellen maar aantekeningen in de klas, schrijf ik in een schrijfblok, gewoon met pen.
Last modified: augustus 25, 2021
